"Człowiek nasuwa mi taki obraz: jakby ktoś w ciągu wieluset wieków żmudnej pracy wyrzeźbił najpiękniejszą złotą figurę, każdy centymetr jej powierzchni obdarzając odmienną formą. Milczące melodie, miniaturowe freski, piękno całego świata ujęte w jedną całość, podporządkowane tysiącowi magicznych praw. I tę wysmukłą rzeźbę wmontowano w głąb maszyny, mieszającej gnojówkę. Takie jest mniej więcej miejsce człowieka na świecie. Co za geniusz, co za precyzja wykonania! Piękno narządów. Uparta zmyślność, która z żelazną konsekwencją skupiła rwące atomy, wolne mgły elektronowe, dzikie pierwiastki i, uwięzione w kształt ciała, zmusza do wypełniania obcego im zadania. Z nieskończoną cierpliwością wymodelowane machiny proste stawów, gotyk kości, labirynty krążącej krwi, cudowne systemy optyczne, architektura włókien nerwowych, tysiące i tysiące kiełzających się wzajem aparatów, przewyższających wszystko, co możemy pomyśleć. I wszystko to zupełnie niepotrzebnie!"

Cytat z powieści Stanisława Lema “Szpital przemienienia”

"Śmierć innych ludzi czyni Ziemię słodszym i wygodniejszym miejscem dla tych, którzy umieją rozkoszować się każdą spędzoną na niej chwilą. Śmierć każdego bezużytecznego trutnia wzbogaca mnie. Ja wzrastam, a niekompetentni martwi mogą dostarczyć najlepszego nawozu. Wtedy, choć obszar ziemi może być mniejszy, jeśli chodzi o wielkość, będzie bogatszy w żyzną glebę i bujniejszy. Dlatego nigdy nie dowiaduj się, komu bije dzwon. Bije, bo komuś płacą za to, żeby pociągał za sznur."

Anton Szandor LaVey, "The Devil's Notebook"

"Pomimo, że rzeczy ukazują się jako rozmaitość, to są one niepodzielne. Ze wszelkiej różnorodności zjawisk, które istnieją żadne nie może być uwięzione w ograniczonej koncepcji. Pozostając wolnym od pułapki powiedzenia "to jest jak (to)", albo "jak tamto", staje się jasnym, że wszystkie manifestujące się formy są obrazami nieskończonej bezkształtności, i niepodzielne od niej, są same w sobie perfekcyjne. Wiedza o tym, że wszystko jest dobre od samego początku powoduje, że dążenie do jakiegokolwiek osiągnięcia staje się zbędne. Jedynie pozostanie w naturalnym stanie takim, jaki jest, obecności w kontemplacji, spontanicznie wyłania."

Sześć wersów Wadżry